Szybka terapia onkologiczna

Pakiet onkologiczny od 1 stycznia 2015 r.

W przypadku podejrzenia nowotworu lekarz zakłada pacjentowi kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego (tzw. zielona karta), która uprawnia do szybkiej ścieżki diagnostyki onkologicznej.

Kto może wydać kartę

Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (lekarz rodzinny), jeśli będzie podejrzewał u pacjenta nowotwór złośliwy.
Lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (lekarz specjalista), jeśli zdiagnozuje chorobę nowotworową.
Pacjent może otrzymać kartę także w szpitalu, jeśli w wyniku hospitalizacji zostanie u pacjenta wykryty nowotwór złośliwy.
Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego mogą otrzymać również pacjenci z chorobą nowotworową, którzy rozpoczęli leczenie przed 1 stycznia 2015 r.

W ich przypadku kartę będzie wystawiał lekarz prowadzący leczenie w szpitalu.

Etapy szybkiej terapii onkologicznej

1. Wstępna diagnostyka

Wizyta u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz przeprowadzenie podstawowych badań. W przypadku podejrzenia choroby nowotworowej pacjent otrzymuje zieloną kartę oraz kierowany jest do lekarza specjalisty, czas oczekiwania pacjenta na wizytę u lekarza specjalisty wynosi maksymalnie 2 tygodnie.

2. Wykluczenie lub potwierdzenie choroby i pogłębiona diagnostyka

Pacjent wykonuje badania zlecone przez lekarza specjalistę w ramach diagnostyki wstępnej. Na podstawie tych badań lekarz potwierdza lub wyklucza chorobę nowotworową. Etap wstępnej diagnostyki nie powinien trwać dłużej niż 5 tygodni.
W celu określenia rodzaju wykrytego nowotworu, stopnia zaawansowania wykonuje się diagnostykę pogłębioną. Czas na przeprowadzenie diagnostyki pogłębionej nie powinien przekroczyć 4 tygodni.
Od momentu, gdy pacjent zostanie wpisany na listę osób oczekujących na konsultację specjalisty, do postawienia diagnozy nie powinno minąć więcej niż 9 tygodni.

3. Kompleksowa opieka i szybka terapia

Lekarz specjalista kieruje pacjenta ze zdiagnozowanym nowotworem na konsylium właściwego dla danego rodzaju nowotworu.
Zespół specjalistów decyduje o sposobie i harmonogramie leczenia.
Następnie wybierany jest koordynator prowadzący pacjenta aż do zakończenia jego leczenia.

4. Skoordynowana opieka długofalowa po zakończonej terapii

Po zakończeniu leczenia koordynator przekazuje pacjenta (wraz z dokumentacją i zaleceniami) pod opiekę specjalisty odpowiedzialnego za wstępną diagnostykę.
Jeśli wyniki badań nie wykazują pogorszenia stanu zdrowia, pacjent z programem stałej opieki długofalowej kierowany jest do lekarza rodzinnego, który staje się ponownie dla pacjenta lekarzem prowadzącym.